Προσαρμογή της ομιλίας στις περιστάσεις
Ο παγκόσμιος Πρωταθλητής δημόσιας ομιλίας το 2017 των Toastmasters International, Manoj Vasudevan, στο περιοδικό Toastmaster Magazine Ιουνίου 2019, περιγράφει ως εξής την προσωπική του εμπειρία:
«Πριν 5 χρόνια είχα προσκληθεί να μιλήσω σε μια εκδήλωση για να προωθήσω τους Toastmasters. Μέχρι τις 7.30 το απόγευμα, η μεγάλη αίθουσα είχε ξεχειλίσει από κόσμο, οι περισσότεροι εκ των οποίων είχαν έρθει ύστερα από μια μακρά μέρα εργασίας. Ανάμεσα στους τρεις Toastmasters που επελέγησαν να μιλήσουν, εγώ θα έδινα την τελευταία ομιλία, διότι θεωρούμουν ανερχόμενο αστέρι.
Ο πρώτος ομιλητής ήταν καλός. O δεύτερος ομιλητής συνάρπασε το κοινό. Όταν ανέβηκα εγώ στην σκηνή, η ώρα ήταν 21.30. «Η στιγμή που όλοι περιμέναμε» είπε ο παρουσιαστής καθώς με παρουσίαζε στο κοινό. Μίλησε για τα επιτεύγματά μου, ανεβάζοντας τις προσδοκίες του κοινού. Τότε ήταν που ξεκίνησα να μιλώ και δεν άργησα να καταλάβω ότι τα μέλη του ακροατηρίου είχαν οφθαλμοφανώς διάσπαση προσοχής, είχαν βαρύνει και ήταν έτοιμα να κοιμηθούν.
Όταν είχα δώσει την ίδια ακριβώς παρουσίαση σε προγενέστερο χρόνο, είχα γίνει αποδέκτης υπέρμετρου θαυμασμού. Αυτήν τη φορά τι πήγε στραβά? Τότε το συνειδητοποίησα: Όταν σε προγενέστερο χρόνο είχα δώσει την ίδια ομιλία, ήταν μέρα. Δεν προσάρμοσα έκτοτε την ομιλία σε ένα κουρασμένο και έτοιμο να κοιμηθεί κοινό.
Η εμπειρία ήταν ντροπιαστική για μένα, αλλά πολύ επιβοηθητική αργότερα το 2017 στο να κερδίσω το παγκόσμιο πρωτάθλημα δημόσιας ομιλίας των Toastmasters International. Το 2017, για πρώτη φορά στα χρονικά, το πρωτάθλημα πραγματοποιήθηκε το βράδυ. Όταν ανέβηκα στην σκηνή στις 21.30 μπορούσα να καταλάβω ότι ο κόσμος ήταν κουρασμένος και έτοιμος να κοιμηθεί, αλλά είχα προετοιμαστεί γι’ αυτό. Η προηγούμενη ντροπιαστική εμπειρία ήταν τελικά τύχη μέσα στην ατυχία.”
Η επιτυχία δεν έρχεται σ’ αυτούς που πάντα επιτυγχάνουν,
αλλά σ’ αυτούς που συνεχίζουν ακόμα και μετά τις αποτυχίες
Η δική μου προσωπική εμπειρία είναι η εξής: Τον Σεπτέμβριο του 2018 προσκλήθηκα να δώσω μια ομιλία σχετικά με τον Γενικό Κανονισμό Προστασίας Δεδομένων στο πλαίσιο ενός προγράμματος εκπαίδευσης στελεχών των Toastmasters International. Ήταν η πρώτη φορά που θα επιχειρούσα μια τέτοια ομιλία σε ένα πρωτόγνωρο επιστημονικό πεδίο, το οποίο διδάχθηκα για πρώτη φορά στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών τον Απρίλιο του 2018. Επίσης, όταν προετοίμαζα την ομιλία, ήμουν άρρωστη. Επιπροσθέτως, η ομιλία μου είχε ενταχθεί στο πρόγραμμα μετά από πολλές ώρες εκπαίδευσης και αμέσως μετά το διάλειμμα για το γεύμα. Εγώ μιλούσα για ένα τεχνικό θέμα και το ακροατήριο μετά βίας κρατιόταν να μην βγει έξω από την αίθουσα, ορισμένοι δέ είχαν ήδη μισοκλείσει τα βλέφαρα, έτοιμοι για έναν μεσημβρινό υπνάκο μετά το γεύμα.
Η εμπειρία ήταν ντροπιαστική και για μένα, αλλά εξίσου πολύ επιβοηθητική αργότερα 12-4-2019 στο να κερδίσω τον διαγωνισμό αυθόρμητου λόγου στο Division Ελλάδας, Κύπρου, Βουλγαρίας, στην Λευκωσία. Προγραμματίστηκε ο διαγωνισμός ημέρα Παρασκευή, δηλαδή για τους ντόπιους εργάσιμη ημέρα, μετά το δείπνο. Στο δείπνο τρώγαμε, έρεε το κρασί άφθονο για όλους, ήμασταν καθιστοί σε ακινησία ήδη περίπου 1 ½ ώρα και συγχρόνως παρακολουθούσαμε τους επίσης καθιστούς αξιωματούχους μας, οι οποίοι παρουσίαζαν ζητήματα που αφορούσαν το Division μας. Περί ώρα 21.30 πραγματοποιείται η κλήρωση για την σειρά των διαγωνιζομένων στον αυθόρμητο λόγο. Ήμουν η πρώτη διαγωνιζόμενη. Και τότε μου ήρθε στο μυαλό η εικόνα του ακροατηρίου, που βαριόταν αφόρητα λίγους μήνες πριν. Το ακροατήριο ενώπιον του οποίου θα διαγωνιζόμουν επιπλέον είχε καταναλώσει και αλκοόλ. Σκέφθηκα να δημιουργήσω μια πλήρη αντίθεση μεταξύ της προηγούμενης κατάστασης ακινησίας και της κατάστασης που θα δημιουργούσα εγώ.
Μόλις ξεκίνησα να μιλώ, δοκίμασα κάτι για πρώτη φορά: διέσχισα κατά μήκος όλον τον χώρο μπροστά και ανάμεσα στο κοινό (αντί να μιλάω στο τετράγωνο γύρω από τον εαυτό μου), αλληλεπίδρασα με το κοινό ρωτώντας τους αν περνάνε καλά, χτυπούσα παλαμάκια ψηλά στον αέρα και άρχισε και το κοινό να χτυπάει παλαμάκια. Αφού αιφνιδιάστηκαν, κινήθηκαν με τα παλαμάκια, τέθηκαν σε εγρήγορση και τους τράβηξα την προσοχή μέσα στα πρώτα 10 δευτερόλεπτα, μπόρεσα να μιλήσω μετά για πιο σοβαρά ζητήματα: τι είναι η Δικαιοσύνη κατά τον Σωκράτη στο Πλατωνικό Συμπόσιο και πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν καλύτερο κόσμο. Έλαβα το χρυσό κύπελλο: και για μένα, η προηγούμενη ντροπιαστική εμπειρία ήταν τελικά τύχη μέσα στην ατυχία.
(Η ομιλία μου στον διαγωνισμό αυθόρμητου λόγου έχει αναρτηθεί στο επίσημο κανάλι του Δικηγορικού μου Γραφείου στο YouTube, σ’ αυτόν τον σύνδεσμο. Η ομιλία μου στον διαγωνισμό αξιολόγησης έχει αναρτηθεί στο επίσημο κανάλι του Δικηγορικού μου Γραφείου στο YouTube, σ’ αυτόν τον σύνδεσμο)